Şiir

Akşamüstlerini

Geçen zamandan saymamalıdır insan.

Küçük adımlarla yürür çünkü rüzgar

Uyandırmaz evlerin cinlerini.

Düşecekse bir çiçek

Bir kadının elinden

Toprağa,

Toprak renginde yıkanacaksa

Günler.

Bu vakitler,

Durur kanamakta olan bir yara

Elleri karaduttan

Esmer çocukların son kahkahası

Asılıdır

Uzakta bir ağacın dallarında.

Üstünden kuşlar kalkar

Köşedeki ihtiyar koltuğun.

Kuşlar bilir mevsimleri

Koltuk bilmez.

Susar.

Bu vakitler

Konuşmaz dilsizler bile.

Bulutlar akar göğsünden

Emzirmeye otursa annem beni,

Bilmez kimseler bu dünyada

Onun yağmurdan yaptığı ninnileri

Bu vakitler.

Uyu bebeğim

Bu vakitler

Eksilmez ömrümüzden.

Bir gün,

Bir gün güz gelir

İşte o zaman

Gideriz bastırmadan soğuklar.

Uyu bebeğim,

Benim bütün sözlerim

Bir gün akşam rengi bir rüya olur.

Bu vakitler ölmez insan.

Benim sesim kulağında,

Benim bütün sevdiklerim.

Uyu bebeğim.

İllüstrasyon: Güneş Oktay