İlk Gerçek Nü

Kaldırım taşlarının altında veba vardır artık Fırlatmadığım taşlarla kafamı ezecekler, ellerine bakarım Korkuyorum beni katledecekler, daha da kötüsü Gırtlaklarına kadar, geri kalanları, hoş görecekler sevgilim Buna sebebiyet vermekten

Böyle birkaç defa kırılacağız ancak bükülmeden En çok kendi olan yerimdir şuracığım ve Bin dört yüz yıldır kabul görmüş üç kötülükten biri Bir uzun namlulu tüfektir, onunla vuracaklar beni

En çok sakındığım gözümden, Okçular yerlerini tam şu anda terk eder

Biz ne kadar öldüysek o kadar sadece öldük Daha da iyinin mümkünlüğüne inanmışın bu hor gazabı Bu kamplar, duvarlar, garantörü olabilmek bir düzenin Bağdat gibi diyar olabileceğine inanmak istedim hep Bu çöllerde en azından, öleceğime itimadım tamdı Şöyle bir ikinizin elini yakalayabilsem bu kadar sert çarpmayacaktım

Bana kalsa senin bir pazar günü uyanışın Böyle saçların kısacık, bu şarkıların bana söylettikleri Bunlar ve bir takımı birkaç cihada nasıl da bedeldi Ancak bana kalmaz, ben bu öfkeyi haiz olamadığımdandır Ben bu şekilde topluma bir tehdidimdir artık Bu inancım, olması gerekenden tüm farklı yönlere Ellerimi görebilecekleri yerler neresidir ben bilmiyorum artık Hani bunun küfrü beni yakacak ama Bu zehri, görmenin ve bilmenin, bunların yeri Neden bir tek benim damarımdır, bunu kimseye soramadım Ben bir erken ölümle sınandığımda hepsi geçti zannediyordum Ama yine de korkuyorum Gırtlağıma kadar bunun içinde Kanlar içinde Beni hoş görecekler sevgilim

Bir yılandım ben tüm çokluklara, buna nice en az iki kişiler de dâhildir Beni yolun kenarından yürüyüşümden fark edecekler Beni tüm bu beceriksizliğimden ve Büyükçe bir meydana tanıdık ellerce getirileceğim, korkarım Haklarım, korkarım, yüzüme tükürüklerce seri okunacak Franz Ferdinand’ın göğsünden kanlar fışkıracak, korkarım Beni senin gözlerinin önünde hoş görecekler sevgilim.